a father and becoming a psychiatrist. Apart from all the professional contributions, I just want to say that I really enjoy talking with you. Although you now work in the field of research integrity, I hope that we can sometimes tempt you to ‘do some work on death’ in the years to come. Aartjan, jij sloot als laatste aan bij ons team en gaf het project het laatste zetje op een cruciaal moment. Hoewel je als ervaren behandelaar en oud NVvP-voorzitter een diepe kennis van zaken hebt, vertegenwoordigde je in ons team de hoognodige blik van psychiaters die zich niet al jaren hadden verloren in het euthanasiedebat. Daarbij heb je me het vertrouwen en de tijd gegeven om dit proefschrift af te maken en om me verder als wetenschapper te ontwikkelen bij het Amsterdam UMC en GGZ inGeest. Ik voel me enorm bevoorrecht met onze samenwerking en heb ontzettend veel zin om de blik voorbij euthanasie te verruimen naar zelfdoding. Dank voor deze kans! Naast de promotiecommissie, zijn ook andere collega’s enorm belangrijk geweest voor dit proefschrift. Hans van Delden, zoals veel geneeskunde studenten ben ik met de medische ethiek in aanraking gekomen door jouw inspirerende colleges in de eerste jaren. Het moet 2010 zijn geweest toen we elkaar voor het eerst spraken en tot vandaag ben je een constante factor in mijn wetenschappelijke vorming waarvoor ik je enorm dankbaar ben. Annelien Bredenoord, ook jij bent zeer belangrijk geweest voor mijn prille wetenschappelijke vorming en dat ging niet zonder slag of stoot. Al die wekelijkse ontmoetingen, al mijn gezoek, eigenwijsheid en de informele schrijfstijl: je hebt er flink wat uren in gestoken. Ondertussen leerde je me de waarde van ambitie en hard werken, waar ik nog steeds baat bij heb. Nicoletta van Veelen, je was mijn eerste echte ‘baas’ tijdens mijn oudste coschap psychiatrie en later ook mijn opleider. Je wist me altijd te stimuleren en, misschien belangrijker, op de juiste momenten ook af te remmen. Je wijze woorden, dat ook voor een onderzoekend psychiater een stevige klinische basis essentieel is, zal ik altijd ter harte blijven nemen. Het was de ruimte die jij creëerde binnen de opleiding die dit proefschrift mogelijk hebben gemaakt. Christiaan Vinkers en Jurjen Luykx, jullie waren dé jonge psychiaters die mij in 2017 zagen ronddolen en besloten dat wat meer richting wel passend zou zijn. Het was jullie aanstekelijke enthousiasme die de nieuwsgierige waakvlam bij mij heeft doen ontbranden en de eerste aanzet vormde voor dit proefschrift. Voor alle andere collega’s met wie ik de afgelopen jaren heb mogen werken bij het AmsterdamUMC, het UMC Utrecht, de Jonge Psychiater, Prelum, GGZ inGeest en 113; bedankt voor alle uren die ik met jullie heb mogen bakkeleien over dit complexe onderwerp. Ik vond het zelf in ieder geval altijd heel interessant en het heeft mijn denken over dit thema zeker verrijkt. DANKWOORD | 147 A
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw