117 lacherig, gaan terug naar de computer, overleggen hoe ze verder kunnen gaan met de presentatie. Terugblik docent: Dat vind ik zo’n enorm beslismoment, wat hier, als je niet het goede zegt, dan kan je het ook erger maken, van: Nee joh, of: Hup, ga nou staan. Weet je wel, dat zijn allemaal precies niet de goede dingen, dus ik denk hier: oei wat moet ik nu doen? (…) Eerst wachtte ik even en toen dacht ik: ik ga achter hem aan. Want het is toch ook nog gewoon een kind, ook al is hij al zo groot, nu staat hij daar, in z’n eentje in de wc. (…) Hij zei: ik kan dit niet, ik ben helemaal aan het trillen. En dat zag ik ook. Ik zei: maar jullie zijn zo goed begonnen, lees het gewoon voor, ik weet dat je het hebt voorbereid. Ik weet al dat het goed is, je hoeft het alleen nog maar voor te lezen. (...) Het is wel goed dat die jongens dit meemaken, vind ik. Dat je denkt: wij hebben nu de regie en wat moeten we nu doen? Ik vind het goed dat ze in die rol zitten. (…) Dat ze niet achterover kunnen leunen, en dat het vanzelf goed komt. Daar word je toch ook een beetje volwassen van, zal ik maar zeggen. Vervolg lesfragment: De docent en de jongen komen samen terug de klas. De jongen staat voor de klas eerst nog voorovergebogen naar zijn telefoon te kijken, die voor hem op tafel ligt. Dan richt hij zich op. De vier andere jongens staan in de hoek bij de computer. D <loopt naar achter in de klas>: Oké, sssht... <zachtjes geroezemoes in de klas> J1 Het scepticisme is gebaseerd op… <gaat verder met voorlezen, dit keer zonder onderbrekingen> Terugblik docent: Ik vind het echt heel belangrijk dat het dan stil is, voor hem. Hij heeft zenuwen genoeg, iedereen weet het, want hij liep weg, geen enkele andere reden is mogelijk eigenlijk. Dus ik denk: ja, nu moet, ik wil dat het echt helemaal goed is voor hem. (…) Hier ben ik toen expres gaan staan om ook hem een soort van rustpunt te geven, dat hij weet van: oké, ik praat die kant op. En ik knik ook naar ‘m tussendoor, dat ik denk: het gaat hartstikke goed, weet je wel, dat hij dat in ieder geval ziet. En toen was het voorbij, en toen ging ik weer zitten. Terugblik docent (een paar jaar later, bij nagesprek): Dat ik dit toen met deze jongen op deze manier deed en dat hem lukte om het af te maken en dat hij daarna blij was dat hij het gedaan had, dat soort momenten zijn cruciaal voor de rest van
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw