129 om een uur een verhaal te moeten vertellen. Ik zie dat wel bij stagiairs, dat ze dat socratische soms heel lastig vinden. Je ziet de frustratie dat die les niet loopt zoals zij denken. Als ze van de lerarenopleiding lesplanningen tot op de minuut hebben gemaakt, is dat niet helemaal verenigbaar met: nu is er echt iets heel moois aan het gebeuren, iemand brengt iets in dat je niet verwacht had, dan zeg je niet: helaas, we moeten nu die vraag maken uit het boek. Die gevoeligheid, van nu: gaat het de goede richting op, die ontwikkel je ook door kennis van filosofische inhoud. Ik denk dat ik onbewust een heel schema in mijn hoofd heb van filosofische vragen die vruchtbaar zijn. Ik besteed heel veel aandacht aan vaardigheden. In de onderbouw hebben ze spelenderwijs al allerlei vaardigheden gedaan, en geoefend met kleine essays en werkstukjes schrijven. Ik heb een vaardighedenreader gemaakt voor de vierde klas, daar geven we ook een proefwerk over. Vroeger deden we wel dat je bijvoorbeeld een essay moest schrijven bij een bepaald kennisdomein. Maar dan vond ik altijd dat we te weinig aandacht hadden besteed aan de vaardigheid zelf. Ik vind een bepaalde denkstructuur het belangrijkste, dat als de leerlingen zelf een overtuiging hebben, dat ze ook kunnen achterhalen: waar komt die overtuiging nou vandaan? En eerst natuurlijk: wat zijn mijn diepste overtuigingen eigenlijk? Wat is mijn mensbeeld? Wat zijn mijn ethische overtuigingen? En als ze iemand tegenkomen, dat ze andermans denken ook kunnen plaatsen. Dat ze zien: dat is een utilistische manier van denken. Dat kan heel handig zijn om het denken een beetje in kaders te kunnen plaatsen. En denken in filosofie is opbouwen en afbreken, ze moeten ook leren kritisch te kunnen zijn naar anderen toe. En de voor- en nadelen van bepaalde denkwijzen doorzien. Maar de eigen overtuigingen leren kennen, zichzelf leren kennen door filosofie is, vind ik toch wel het leukste en het belangrijkste voor pubers. Bij filosofie ben je wel heel erg met persoonsvorming bezig. Ook al is filosofie gewoon een schoolvak, en dat moet het ook zijn vind ik, qua onderwerpen gaat het van alle vakken wel het meest over jezelf en je overtuigingen. Het mooiste vind ik de band met de leerlingen. Als ik van oud-leerlingen hoor wat ze nu doen en wat filosofie voor ze betekend heeft, wat ik voor ze betekend heb, of de school, of de collega’s. Dat is wel iets wat de meeste voldoening geeft, dat leerlingen op hun pootjes terecht gekomen zijn, zeker als je hebt geholpen bij leerlingen die worstelden in hun puberteit. Dat dat is denk ik wel waarom ik leraar ben, dus niet puur voor de filosofieoverdracht. De overheid wil nu dat scholen meer doen met burgerschapsvorming en daar sta ik ook wel achter. Maar ik denk dat je met filosofie die doelen van burgerschap beter bereikt dan dat je leerlingen een lesmethode over burgerschap geeft waarin het allemaal al uitgedacht is. Waar we hier op school heel trots op zijn is dat elke leerling een filosofisch boek
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw