207 Reitemeyer, U. (2005). Diskurs und Dialog in der Pädagogik. In: E. Martens, C. Gefert & V. Steenblock, (Hrsgs.), Philosophie und Bildung. Beitrage zur Philosophiedidaktik. Band 1. Münster: Lit Verlag. Rombout, F., Schuitema, J. & Volman M. (2018). Hoe kan waardegeladen kritisch denken worden onderwezen in filosofische gesprekken? Algemeen Nederlands Tijdschrift voor Wijsbegeerte, 110(1), 45-66. Rondhuis, T. (2005). Philosophical talent. Empirical investigations into philosophical features of adolescents’ discourse. Dissertatie Universiteit Utrecht. Schön, D.A. (1987). Educating the reflective practioner. Toward a new design for teaching and learning in the professions. San Fransisco: Jossey-Bass. Scott, P.H., Mortimer, E.F. & Aguiar, O.G. (2006). The tension between authoritative and dialogic discourse: A fundamental characteristic of meaning making interactions in high school science lessons. Science Education, 90: 605-631. Siegel, H. (1988). Educating reason. Rationality, critical thinking and education. New York: Routledge. Stanford Encyclopedia of Philosophy, geraadpleegd op 5 november 2019 van https://plato.stanford.edu/entries/critical-thinking Tichy, M. (2016). Lehrbarkeit der Philosophie und philosophische Kompetenzen, in: Pfister, Zimmerman (Hrsg.), Neues Handbuch des Philosophie-Unterrichts. Bern: Haupt. Todd, S. (2003). Learning from the Other: Levinas, psychoanalysis, and ethical possibilities in education. New York: SUNY press. Verhoeven, C., (1978). Een didactiek van de wijsbegeerte? In: Streven, Jaargang 31(9), 771-778. Verloop, N. (1991). Praktijkkennis van docenten als deel van de onderwijskundige kennisbasis. Oratie Rijksuniversiteit Leiden.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw