208 Chapter 8 onderzoek bestond uit vier onderdelen: een online vragenlijst, een onderzoeksdag op locatie, het invullen van een online dagboek en het ondergaan van een MRI-scan. Zie Afbeelding 8.2 voor een overzicht van het RE-PAIR onderzoek en de specifieke onderdelen die in dit proefschrift zijn beschreven. Afbeelding 8.2 Schematisch overzicht van het RE-PAIR onderzoek, waaronder de specifieke onderdelen die in dit proefschrift zijn beschreven. OOGCONTACT TUSSEN OUDER EN ADOLESCENT Oogcontact is van wezenlijk belang voor het initiëren en reguleren van sociale interacties (Emery, 2000; Hietanen, 2018). Het is een teken van sociale inclusie en geeft een positief gevoel, mede doordat het resoneert met onze intrinsieke behoefte om ertoe te doen en – letterlijk – ‘gezien’ te worden. Daarnaast draagt oogcontact ook bij aan het vormen en onderhouden van sociale relaties, waaronder de relatie tussen ouder en kind (Kobayashi & Hashiya, 2011). Bedenk maar eens dat oogcontact een van de eerste wederkerige vormen van communicatie is tussen een ouder en zijn of haar pasgeboren baby. Er wordt verondersteld dat baby’s door middel van oogcontact aandacht van de ouder kunnen trekken waarmee ze hun fysieke (bijv. honger, warmte) en emotionele (bijv. troost, nabijheid) behoeften kunnen aangeven. Tegelijkertijd geeft het maken van oogcontact met het kind ook de ouder een prettig gevoel, wat positief bijdraagt aan de motivatie van de ouder om goed voor het kind te zorgen (Robson, 1967). Ook al is het vanzelfsprekend dat adolescenten hun ‘noden’ anders uiten dan baby’s, de manier waarop oogcontact potentieel bijdraagt aan de verbinding tussen ouder en adolescent kan wel eens heel vergelijkbaar zijn. Er is tot op heden nog relatief weinig bekend over de stemming verbeterende
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw